In een woningmarkt waarin (over)bieden aan de orde van de dag is, is er steeds vaker ook verwarring over de vraag: ‘wanneer ben ik nou in onderhandeling?’.

De meeste mensen denken dat hier geldt: wie het eerst komt, die het eerst maalt. En die eerste stap is wat hen betreft een bieding op het huis waar ze zo enthousiast voor zijn.

Maar… die bieding geldt nog niet als onderhandeling.

Dát is het pas als de verkoper zegt: ‘Hee, jullie zijn serieus, ik doe een tegenbod’.

Voordat het zover is, kunnen er dus nog allemaal dingen gebeuren die niet gelden als onderhandeling.

• De verkoper  kan zeggen dat het voorstel te laat is.
• De makelaar kan zeggen dat er meerdere biedingen zijn, en dat ze even de tijd nemen om te beslissen met wie ze in onderhandeling willen.
• De makelaar kan zelfs terugbellen om de bieders te vragen wat een eventuele datum van overdracht zou kunnen zijn… zonder dat het iets officieel maakt.

Drie dagen bedenktijd

En áls die onderhandelingen dan zijn gestart, weet je dan als koper ook dat je de buit binnen hebt, mits je genoeg geld inbrengt?

Nee. Ook dat hoeft niet zo te zijn.

Ten eerste: zolang er nog niets is vastgelegd in een voorlopige koopovereenkomst, kan de deal nog alle kanten op. Dat is niet netjes, maar het gebeurt wél. Na het zetten van de handtekening kan de koper zelfs nog drie dagen ‘bedenken’. Dus zelfs na dat mooie moment bij de notaris kan de champagne nog niet open, officieel.

Inbreken mag

Bovendien, andere kopers mogen ‘inbreken’. Ook dat is niet helemaal chique, maar het gebeurt wel. De makelaar kan er dan voor kiezen om de onderhandelingen te stoppen. In de praktijk zal hij/zij dan vaak beide bieders tegen elkaar uitspelen: leg maar een eindvoorstel neer, dan hakken wij de knoop wel door. Dat kan om keiharde euro’s gaan, maar kan ook om de combinatie gaan: Een goed bod met een snelle overdracht bijvoorbeeld, of juist extra tijd als de verkoper dat beter uitkomt.

Ruis voorkomen

In de praktijk wil je – en kun je – best wat van die onzekerheid en al dat ‘gedoe’ wegnemen. Heel simpel, met de menselijke benadering. Zelf neem ik altijd de moeite om even kennis te maken, even door te vragen. Vaak heb ik als verkopend makelaar de potentiële nieuwe bewoners al rondgeleid. Minstens eenmaal, maar vaak zeker twee keer. Daar neem ik de tijd voor, maar ik maak ook gebruik van de gelegenheid om wat informatie uit te wisselen. Zo weet je gauw genoeg hoe serieus ze zijn, wat hun planning is, hoe hoog de verhuisnood is en waar eventuele knelpunten zouden kunnen ontstaan. In de praktijk betekent het gewoon dat wij vrij zeker zijn van de handtekeningen die volgen op de mondelingen toezeggingen. En ja, bij de afspraak met de notaris neem ik gewoon een hele grote bos bloemen mee!